Be Rock...Be Prog...Be The Love...Be The Change...Be The Present...Be The Wind...Be The Wave...Be True...Be The Life...Be Spiritual...Be The Past...Be The Love...Be Real...Be The Future...Be The Music..Be A Human...Be The Revolution...Be The Light... Be An Angel...Be The Melody...Be A Warrior...Be Incopatible...Be Romantic...Be The Freedom...Be The Music... Lets All Unite Under The Umprella Of Music... Welcome to Our Music Room Enjoy Your Stay

Progressive Room Radio Shows

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Interview with Ken Hensley , Part A

5:00:00 π.μ.
Καλησπέρα, είμαι ο Πάνος από την εκπομπή Progressive Room για το Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων. Σήμερα έχουμε την τιμή να μιλήσουμε με έναν μουσικό θρύλο που πραγματικά αγαπάμε, έναν μουσικό που μας έκανε να ονειρευτούμε και να ελπίζουμε.. έναν μουσικό του οποίου η φωνή, μας ακολουθεί από τα νεανικά μας χρόνια.

Κυρίες και Κύριοι σας παρουσιάζουμε τον Ken Hensley.



Καλώς ήρθες Ken στην εκπομπή μας. Σε ευχαριστούμε για την αποδοχή της πρόσκλησης μας.
Γεια σας. Καλώς σας βρήκα! Ευχαρίστηση μου! 


- Αυτή τη περίοδο Ken ζεις στην Ισπανία απολαμβάνοντας τον Μεσογειακό ήλιο. Αυτή σου η επίσκεψη σχετίζεται με τη μουσική ;


Χμμ Θα μπορούσες να πεις πως ναι σχετίζεται.. Για την ακρίβεια Ζω σε μια ειδυλλιακή, ήρεμη και ρομαντική τοποθεσία στην Ισπανία από το 2001 παρέα με τη σύζυγο μου τη Μόνικα. Είμαι ένας πνευματώδης άνθρωπος και αυτό το μέρος με βοηθά να είμαι δημιουργικός, γιαυτό άλλωστε είμαι και χαρούμενος που ζω εδώ


- Έχεις επισκεφθεί ποτέ την Ελλάδα ;


Ναι, την έχω επισκεφθεί στο παρελθόν μία φόρα στα πλαίσια μια δουλειάς, την εποχή που ζούσα στην Αμερική, αλλά για πολύ λίγο, δεν έχω περάσει αρκετό χρόνο στη χώρα σας. Παρόλο που έχω εμφανιστεί αρκετές φορές στη γείτονα σας χώρα, τη Βουλγαρία, για κάποιον λόγο τον οποίο δεν γνωρίζω, δεν είχαν συνδυαστεί αυτές μου οι επισκέψεις με εμφανίσεις στην Ελλάδα. Βέβαια όπου και να παίζω είναι μια μοναδική εμπειρία χαροποιώντας με. Θα ήθελα να παίξω στα χώρα σας αλλά δυστυχώς δεν εξαρτάται από μένα.

- Blood On The Highway - When Too Many Dreams Come True ( 2007 )
Ποιο ήταν το όνειρο σου όταν ήσουν μικρός ;

Όταν ήμουν παιδί , 9-10 χρονών, ξάπλωνα τα βράδια στο κρεβάτι μου και φανταζόμουν πως οδηγούσα το λεωφορείο Νο53 από το σπίτι μου στο σχολείο, ήθελα να γίνω οδηγός λεωφορείου. Ανέκαθεν είχα φαντασία, πράγμα το οποίο, φυσικά, με οδήγησε και με βοήθησε στη μουσική αργότερα. 
Την εποχή που ξεκίνησα να μαθαίνω μουσική το όνειρο μου ήταν να γίνω ροκ σταρ και έκανα ό,τι έπρεπε να κάνω για να γίνω αυτό που ονειρευόμουν. Έπειτα από χρόνια σκληρής δουλειάς πραγματοποιήθηκε και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ζωή, μου φέρθηκε καλά, είχα μια όμορφη πορεία , έχω μια εξαιρετική σύζυγο αλλά δε τελειώνει σε αυτά.. Όλα αυτά τα θεωρώ ως αρχή για κάτι άλλο.


- Ken πιστεύω πως η ζωή είναι ένα διαρκές μάθημα. Ποια είναι η φιλοσοφία σου, η οποία σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις ;


"Αυτό που μου δίνει δύναμη Πάνο, είναι η πίστη μου στον Θεό. Είμαι Χριστιανός. Εδώ και πολλά χρόνια έχω αφιερώσει τη ζωή μου σε Αυτόν, κάθε μου μέρα είναι αφιερωμένη σε Αυτόν , με καθοδηγεί καθημερινά, σε κάθε βήμα που κάνω είναι δίπλα μου "

Άλλωστε νόμιζω πως το σχέδιο Του έιναι καλύτερο από το δικό μου ( γέλια ). Κάτι , επίσης , που μου δίνει δύναμη αποτελώντας ταυτόχρονα και κίνητρο για μένα είναι η σύζηγος μου και η καθημερινή μας ζωή παρέα με όλα αυτά τα ζώα που φροντίζουμε. Ναι Πάνο, θα συμφωνήσω μαζί σου, η ζωή είναι ένα διαρκές μάθημα, είναι μια διαρκής διαδικασία εκμάθησης. Δε θα ζούμε για πάντα στη Γη, δε πιστεύω πως αυτή η διαδικασία σταματά ξαφνικά και απότομα με τον θάνατο. Πιστέυω στην αιωνιότητα, ο θάνατος είναι είναι ένα γεγονός μέσω του οποίου οδηγήσε κάπου άλλου, και δεν τον φοβάμαι. Κανείς δεν ξέρει πως είναι εκεί.. κανείς δεν έχει γυρίσει

-Εκτός φυσικά από τον Ιησού και τον Λάζαρο

Ακριβώς Πάνο. Πρέπει να έχουμε πίστη και υπομονή. 

- Περίπου σε έναν μήνα (24 Αυγούστου) θα γίνεις 70 χρονών. 
Τι θα ήθελες να είναι το δώρο σου ;

Για την ακρίβεια γίνομαι 71, σας την έφερα ( γέλια ). Δεν θέλω κάτι για μένα, αυτό που θα ήθελα είναι να επικρατήσει η ειρήνη στον κόσμο, θα ήθελα οι άνθρωποι να είναι αλλυλέγγυοι ζώντας με αγάπη, προσεύχομαι για αυτό. Θα μπορούσα να σου αναφέρω μια ατελείωτη λίστα με δώρα για τα γενέθλια μου αλλά το θεωρώ ασήμαντο, δε με εκφράζει. Προσπαθώ να ζω τη κάθε μου μέρα, το 71 είναι απλά ένας αριθμός και νιώθω ευλογημένος που δουλεύω και παίζω μουσική ακόμα. Ειρήνη και αγάπη για όλο τον κόσμο, όχι μονάχα για το σπίτι μου, βέβαια αυτή η ειρήνη διαταράσσεται όταν τα 15 μου σκυλιά γαυγίζουν ( γέλια )
Δε μπορώ να καταλάβω Πάνο τι συμβαίνει στον κόσμο, έχει αλλάξει, όλοι κατηγορούν τους πάντες, είναι ένα τεράστιο θέμα, γιαυτό ας αλλάξουμε θέμα



-Ναι, τι κρατάς από όλα αυτά τα χρόνια Ken ;


Αυτό που κρατώ από όλα αυτά τα χρόνια είναι οι εμπειρίες μου. Ξέρεις είναι δώρο να παίζεις τόσα χρόνια μουσική σε επαγγελματικό επίπεδο, αντιμετωπίζεις πολλές διαφορετικές καταστάσεις σε διαφορετικά μέρη με διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι η καθ’αυτού εμπειρία αλλά το να τη μοιράζεσαι. Μονάχα τότε έχουν αξία οι εμπειρίες, γιαυτό και χαίρομαι να τις μοιράζομαι με το κοινό μου , με σένα , με τους φίλους μου. Είναι κάτι σαν ευλογία για μένα. 



-Όταν έχεις μια μελωδία στο μυαλό σου ποιο μουσικό όργανο χρησιμοποιείς για να την εκφράσεις ;


Amur Tiger
Το πιάνο.. Σίγουρα το πιάνο. Ξέρεις, αυτήν την εποχή γράφω ένα τραγούδι για τη καμπάνια για τη διάσωση της Τίγρης της Σιβηρίας, έχει σχεδόν εξαφανιστεί, έχουν απομείνει περίπου 40 ενήλικα, γιατί δυστυχώς ο άνθρωπος τις κυνηγά. Η οργάνωση που είναι υπεύθυνη για τη διάσωση της ονομάζεται AMUR και έχει δημιουργηθεί με τη βοήθεια της κυβέρνησης της Ρωσίας. 
Είχα ξεκινήσει λοιπόν, τη σύνθεση αυτού το κομματιού στο πιάνο αλλά δε με ικανοποιούσαν ορισμένα μέρη του, το επεξεργαζόμουν καθημερινά επί ώρες ώσπου κατέληξα στο σωστό αποτέλεσμα. Το πιάνο είναι καλύτερο για τη σύνθεση από ότι η κιθάρα, με τη κιθάρα προσθέτεις τον ρυθμό, όλα τα όργανα είναι πολύτιμα για μένα αλλά το πιάνο ξεχωρίζει. Στις 25 Σεπτεμβρίου θα παρουσιάσω για πρώτη φορά αυτό το κομμάτι στο Βλαδιβοστόκ


- Στα κομμάτια σου, συνθέτεις όλα τα όργανα ; ( Ο Ken Hensley είναι πολυοργανίστας )


Όχι δεν συνθέτω όλα τα όργανα. Αυτό που κάνω είναι να γράφω τους στίχους και μετά κατά ένα περίεργο “υπερφυσικό” τρόπο οι λέξεις μου δίνουν τη μελωδία και τον ρυθμό, είναι πολύ περίεργο, δε μπορώ να σου το εξηγήσω. Στη συνέχεια ενώνω το πιάνο με τη κιθάρα, και το δίνω στους μουσικούς για να συνθέσουν το υπόλοιπο, διορθώνοντας τους διαρκώς, καθώς το ίδιο το τραγούδι μου λέει τι χρειάζεται.


- Εισαι τελειομανής Κεν ; 


Χμμ... εε θα μπορούσα να πω πως ναι ίσως είμαι τελειομανής. Ως άνθρωπος ψάχνω την τελειότητα στον εαυτό μου αλλά γνωρίζω πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο και από την άλλη πλευρά σαν μουσικός ψάχνω το τέλειο τραγούδι, κάθε μέρα που ζω είναι για μένα ένα είδος αναζήτησης αυτού, είναι μια ευκαιρία να βελτιωθώ μέσω αυτής της αναζήτησης



- Η ζωή έχει αλλάξει πάρα πολύ, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να έχουν εισβάλει για τα καλά στα σπίτια και ένα πελώριο Εγώ να πλανιέται σε ολόκληρο τον πλανήτη. 
Πως θεωρείς ένας νέος μπορεί να δραπετεύσει από αυτό;


Πάνο , το πρόβλημα θα το εστίαζα στις αξίες. Όπως κάθε τι, έτσι και το ίντερνετ έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, είναι επιλογή του καθενός στο τι θα παρακολουθήσει. Το πρόβλημα με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι πως προβάλουν τόσες πολλές εκδοχές για τόσα πολλά θέματα που μπορούν να σε οδηγήσουν σε έναν κόσμο που πότε δε φανταζόσουν. Να πλανευτείς , να αποπροσανατολιστείς σε βαθμό που να νομίζεις πως όλα αυτά είναι πραγματικότητα

-Εικονική πραγματικότητα δηλαδή.

Ακριβώς. Εγώ και η Μόνικα , μας αρέσει να επικοινωνούμε με τον κόσμο , ωστόσο βάζουμε όρια γιατί ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι. Το ίντερνετ είναι μέρος ενός πολύ συγκεκριμένου προβλήματος για τη μουσική. Έχουμε 2 γενιές ανθρώπων οι οποίοι θεωρούν πως ένα mp3 αρχείο είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να έχουν από τη μουσική αλλά απέχει πολύ από τη πραγματικότητα. Ναι είναι πιο εύκολο να διαμοιράσεις τη μουσική σου με αυτό τον τρόπο, ναι το έχω κάνει και εγώ αλλά ένα audio αρχείο είναι έχει το λιγότερο 10 φορές καλύτερη ποιότητα από ενα mp3. 
Οι άνθρωποι και ιδίως οι νέοι έχουν καταλήξει να ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο χαζεύοντας τα κινητά τους, ξέρεις υπήρχε ζωή και πριν από αυτό (γέλια )


- Θα συμφωνήσω μαζί σου. Είναι αξαιρετικα χαζό και εκνευριστικό να βλέπεις τόσο κόσμο να βλέπουν διαρκώς τα κινητά τους

Ναι, το έχω συζητήσει με τη Μόνικα και έχουμε ως αρχή να κρατάμε τα θετικά στοιχεία από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Βλέπουμε ανθρώπους να εκθέτουν τον εαυτό τους κοινοποιώντας πολλές φορές περίεργες φωτογραφίες , αλλά ξέρεις, ίσως να μην έχουν άλλο τρόπο να προβάλουν τον εαυτό τους και είναι πολύ θλιβερό. Πέραν τούτου πρέπει να λάβουμε υπόψιν και τις φυσικές επιπτώσεις αυτής της συνήθειας στον άνθρωπο, πάρα πολλοί νέοι πλέον φορούν γυαλιά γιατί η όραση τους έχει πειραχτεί.
Ο κόσμος και η πραγματικότητα δεν είναι τόσο άσχημη όσο νομίζουν, δε θα μπορούσα να ζω σε αυτή την εικονική πραγματικότητα, εκτός από επικίνδυνο είναι πολύ ξένο για μένα.


- Πως είναι η καθημερινή σου ζωή ; Πως περνάς τη μέρα σου ;


Ίσως το θεωρήσεις περίεργο αλλά έχω 2 διαφορετικές ζωές, κάτι για το οποίο ευθύνεται η σύζυγος μου, η οποία όλα αυτά τα χρόνια με έμαθε να  ξεχωρίζω τη ζωή μου ως μουσικός από αυτή που ζω στο σπίτι μας. Οπότε έχω 2 ζωές, όταν πάω στο αεροδρόμιο και επιβιβάζομαι στο αεροπλάνο για κάποια συναυλία, είμαι ο μουσικός, ο συνθέτης Ken Hensley, αλλά όταν περνώ τη πόρτα του σπιτιού μου είμαι ο στοργικός σύζυγος αλλά και ο αγρότης Ken Hensley. 
Η μέρα μου ξεκινά στις 6.30 το πρωί, ταίζω όλες τις γάτες και ετοιμάζω τη τροφή για τα υπόλοιπα ( Πρόβατα, γίδες, κότες..). Μη νομίζεις, η γυναίκα μου τα φροντίζει, εγώ απλώς τη βοηθώ. Έχουμε πολλά ζώα, ξεκινήσαμε σώζοντας μερικά αλλά συνεχίσαμε και αυτή τη περίοδο έχουμε 15 σκυλιά και 12 γάτες.. και πίστεψε με είναι μεγάλη ευθύνη να φροντίζεις τόσα πλάσματα. 


To be continued..



Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Kostas Tournas ( Κώστας Τουρνας )

1:02:00 π.μ.

Απέραντα Χωράφια i.e Endless Fields

"Endless Fields" is a landmark album of Greek rock scene. The music and lyrics are by Kostas Tournas. The progressive-psychedelic album that he recorded he combined a symphony orchestra with rock band Ruth, something unique and pioneering in particular on dictatorship.
The experimental mixing disparate musical elements and traditions that attempted Kostas Tournas was preceded by three years of a similar effort of the legendary British band Queen who wrote and composed the song, a rock opera style, Bohemian Rhapsody mixing classical elements of opera and modern rock. The rock opera Tommy of The Who in 1969, despite its name, is not mixed it classic and modern musical elements in its composition than simply packing modern rock to classical opera structure.




Click Here For The Radio Show , Interview with Kostas Tournas and Tribute to Aperanta Horafia i.e Endless Fields.



Σκέψεις του Κ. Παπαπέτρου

Των Απέραντων Χωραφιών Μνήμες

Μέσα από ένα παράθυρο – πετρόχτιστο σπίτι πόσων χρόνων,
έβλεπα τους κάμπους που έπαιζα μικρός.
Τα ‘’απέραντα χωράφια’’ περιδινίζονταν σαν νότες διαβάτες
στα μονοπάτια που χάραζα,
όταν ‘’τον κόσμο μικρός τον φανταζόμουνα αλλιώς’’.

Τρίπολη i.e Tripoli
Κυπαρίσσια τιτάνιοι πατέρες
που οδηγούσαν το βλέμμα στο άπειρο γαλάζιο
Πουρνάρια γιγάντια στα μικρά μου μάτια.

‘’Αστρόνειρα’’ που φώτιζαν τα ετερόφωτά μας βράδια.
Και γω τόσο μικρός που ‘’τον κόσμο τον ενόμιζα αλλιώς’’...

Μέσα σε αυτόν τον κόσμο της αγαθότητας των ατέρμονων ονείρων
που χόρευαν πρωτόγονους χορούς των καβουριών
στις ρεματιές και στα ρυάκια που φίδια χείμμαροι γινήκαν
εκεί που το βλέμμα χανόταν μέσα στα όρη, στα άγρια βουνά (στα όρη, στα άγρια βουνά)
εκεί με βρίσκω και πάλι να χαζεύω τα ‘’απέραντα χωράφια’’,
ενόσω οι ήχοι τους θύμισες σκορπούν από το μικρό μου κασσετόφωνο
και τρέχω με βιάση στα δάση (στα όρη, στα άγρια βουνά)

Τρίπολη i.e Tripoli
Ήξερα πως εαν ανέβω στην κορφή,
εάν τρέξω κόντρα στον άνεμο των γυμνών αγρών,
θα κατακτήσω εσένα ζωή μου
Πως θα ‘τανε τόσο απλό
με μια κιθάρα ζαλωμένος εσύ και γω...


Απέραντα Χωράφια i.e Endless Fields Lyrics

Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλιώς.
Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιαν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θά ‘χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‘μαι 23 χρονών και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.



Κάτω ‘κει στ’ απέραντα, στ’ Απέραντα Χωράφια
που με τ’ άλογα έτρεχα σαν ήμουνα μικρός,
παραπίσω τράβαγα πακέτο τα όνειρά μου
κι απο τότε ήθελα να γίνω γεωργός.
Άσπρες Χαίτες ήταν στον αέρα τα μαλλιά μου,
σαν άγρια εφύσαγε ο αέρας ο καυτός
κι είχα όλη εκείνη τη χαρά μου στην καρδιά μου
που τον κόσμο αλλιώς τον φανταζόμουνα μικρός.




Κάτω ‘κει στ’ απέραντα, στ’ Απέραντα Χωράφια
στη σκέψη μου θρονιάστηκες και έγινες κυρά.
Το δέρμα σου αγάπησα και την πνοή σου ακόμα
την ένοιωθα σαν ξάπλωνα στου ονείρου τη σκιά.
Τώρα όταν σε σκέφτομαι, της φαντασίας απάτη,
ξέρω πως δεν απέχεις, μα θα σε βρω εδώ κοντά.
Γιατί είδα κείνα που’ μελλε το στόμα να στεγνώσουν,
ένοιωσα αυτά που κάναν την καρδιά μου ν’ αρρυθμεί.

Μια κιθάρα μίλησε στα δώδεκά μου χρόνια
και είπε αλήθειες που τις κρύβουν πάμψηλα βουνά.
Κέρδισα απ’ τον ήχο της μια καθαρή εικόνα,
εικόνα που ζωγράφοι δεν ζωγράφισαν ποτέ.
Στο τραγούδι μου τυχαία βρήκα ό,τι βρήκαν
στις εννιά θρησκείες οι προφήτες οι εννιά.
Κι από τότε που ‘νοιωσα της μουσικής τη γλώσσα,
διαρκώς μιλώ με τούτη, τη δική μου τη γενιά.



Μέρες με γκρίζο ουρανό και με κρύο, χωρίς ύπνο πολύ,
απόφαση σκούρα, μια κενότητα πλήρης με τάραξε εκεί
για να φύγω... για να φύγω...
Θυμάμαι όταν το φορτηγό τα πράγματά μου πήρε,
τις σκέψεις τις ρομαντικές εφόρτωνα μαζί.
Χωρίς να ξέρω πως αυτοί που πόλεις δυναστεύουν
θα τις πληγώσουν με το πιο μεγάλο τους καρφί.

Και έφτασα εδώ μ’ απέραντη αγάπη για τον κόσμο,
απέραντη σαν τα χωράφια που έζησα μικρός.
Μα κάθε μέρα που περνά, όσο την έχω ανάγκη,
τόσο μακριά με διώχνει και μαντήλι μου κουνά.
Αγάπη.... Aγάπη....
Αργότερα, σε αίθουσες φτιαγμένες μόνο για χορό
ευρέθηκα να παίζω.
Με μια κιθάρα απ’ τις φτηνές και ρεπερτόριο διεθνές,
εμένα να προδίδω.
Μάγκες, προστάτες κι αδερφές στις παλιωμένες μου χορδές
το άχτι τους να βγάζουν,
Κι ο εφιάλτης μου ζεστός μ’ ακολουθεί σαν κυνηγός μαζί του για να ζήσω.



Μάθημα που διδάχτηκα δε θέλησα να δώσω
κι έτσι ο εαυτός μου θά ‘ναι πάντα ανοιχτός.
Και η ψυχή μου απέραντο χωράφι και μεγάλο
που σπέρνει ο καθένας και μου παίρνει τον καρπό.
Όταν στρατιώτη με πήραν, μου μάθαν να ζω μοναχός.
Και με ασκήσεις σε λόφους μου δείξαν πώς νά ‘μαι σκληρός,
να αντέχω...
Αντέχω στην πείνα και ζω με τη δίψα, αντέχω παντού.
Η σκέψη μου όμως την ψυχή μου πληγώνει, με έλκος διαρκές την πεθαίνει,
την πεθαίνει...




Πόσες φορές πριν φτάσω εδώ δεν κάθισα να γράψω
λέξεις που, μα την πίστη μου, θ’ αλλάζαν το μυαλό.
Και τότε κάποιος έξυπνος του Τύπου και των Μέσων
μού ‘λεγε «αυτό είναι ποίηση, δεν είν’ εμπορικό».
Σε κείνα τα Απέραντα Χωράφια αν είχε ζήσει,
αν τα’ χε δει έστω για λίγο ο έξυπνος αυτός,
θα ‘ξερε πως η ποίηση που δίνει εκεί η φύση
είναι κι ο μεγαλύτερος εμπορικός καρπός.




Βάρη που λυγίζουνε και γιγάντων πόδια δεν τα θέλω εγώ.
Άγχη κι αγωνίες, ψέματα, εικασίες, μακριά από ‘δώ.
Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλιώς.
Σαν να δύει ο ήλιος είναι η πορεία τούτης της γιορτής,
ο αλκοολικός που απ’ το μεθύσι παίρνει άισθηση ζωής.
Θεοί, ένα τείχος να χτίσετε τώρα μπρος στις πόλεις,
απ’ τα χωράφια αν θα’ρθουνε να πείτε πως αρρώστεια τρώει τον κόσμο.

Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιαν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θά ‘χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‘μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.
Μη ρωτάς λοιπόν για που πηγάινω, μη ρωτάς για που τραβώ.
Ρώτα μόνο αν αφήνω κάτι απο εμένα εδώ.
Στο δωμάτιό μου θά ‘βρεις 13 ποίηματα,
όλα λεν’ για την αγάπη, όμως νόημα τίποτα.
Τούτη η πάλη λέει σ’ άλλον ότι είναι ζωντανός,
μα σε μένανε θυμίζει πώς γεννιέται ο νεκρός.
Μόνος ήμουνα και θά ‘μαι, μόνος έζησα και ζω. Κι αν τις νύχτες δεν κοιμάμαι είναι γιατί μένω εδώ...

About Us

Recent

Random